آینه

کمبود اشعار مرا چشم تو جبران می کند

موی پریشان تو در اشعار طوفان می کند

آن قدر گفتم از لبت تبخال زد لب های من 

تبخال لب های مرا یک بوسه درمان می کند

در شیشه های عطر خود گویا شراب انداختی

بویت تمام شهر را سرمست و حیران می کند

پیراهن سرخ تو را گل دید شد غرق عرق

از شرم چشمان تو گل سر در گریبان می کند

آن قدر زیبایی که در اشعار من جایت نشد

در آخرین بیتش غزل احساس نقصان می کند

                        ***

پی نوشت:

یک روز می آید مرا می بینی و رد می شوی

بنیاد اشعار مرا این فکر ویران می کند