امروز زیباتر شدی ای نور دیده
مثل نگاه آسمان وقت سپیده
سرمه نمی خواهد دو چشمت بس که زیبایست
زیباتر از چشم تو را چشمی ندیده
گویا که تو شعر تمام شاعرانی
"چشمت دو بیتی، لب غزل، مویت قصیده"
وقتش رسیده بوسه ای از تو بگیرم
از بس که سرخ است این دو تا سیب رسیده
هر کار کردم بیت آخر در نیامد
شاید غزل مثل من تنها بریده
زیباترین لبخند انسان می شوم من؟
شاعرترین مرد مسلمان می شوم من؟
شیرین ترین لیلای عالم گشته ای تو
مجنون ترین فرهاد دوران می شوم من؟
رفتی از اینجا و مرا با خود نبردی
از دوریت چون پیر کنعان می شوم من
سوگند بر رعد دو چشم پر فریبت
جاری ترین سوگند باران می شوم من
عاشق شدن، حسرت، ندامت، باز از نو
عاشق شدم بعدش پشیمان می شوم من
اکنون رها مثل پری در دست بادم
تنهاترین مرد غزلخوان می شوم من
در خواب خوشی بود که کابوس رسید
افسرده شد و کار به افسوس رسید
گفتند که مرگ راه حل عشق است
یک مسئله ی ساده به سینوس رسید
یک بطری و یک پاکت و یک حال عجیب
یک آروغ و دود و خنده ای تلخ و مهیب
این عاقبت من است وقتی پدرم
می رفت و مرا گذاشت در شهر غریب
یک زمزمه داشت دائما وقت گناه
شاید بشود یک پسر خوب و به راه
میگفت همیشه با توجه به خدا
لا حول ولا قوة الا بالله
ای لخت ترین واژه ی زیبای جهان
پیچیده ترین طنین آوای جهان
گویا دو نقیض با تو مرفوع شدند
پنهان شده در ذوات پیدای جهان
ساکت شده در وصف تو هر فلسفه ای
خاموش ترین صدای گویای جهان
با اسم عظیم تو جهان خلق شده
مخلوق ترین خدای تنهای جهان
یک عالم نو به پا شد از آمدنت
پاشید زهم تمام اجزای جهان
ای عشق من از وصف تو عاجز شده ام
ای لخت ترین واژه ی زیبای جهان
در اوج خوشی بلا به سر می آید
انگار بهار با تبر می آید
یکباره تمام زندگی می پاشد
وقتی خبر مرگ پدر می آید