آینه

شعر یعنی نور یعنی آینه

آینه

شعر یعنی نور یعنی آینه

مثل خودشان

سه شنبه, ۲۱ آذر ۱۳۹۱، ۰۹:۱۵ ق.ظ
خاموش، از این به بعد چون سنگ شوم
یک آدم پست رذل الدنگ شوم
 
از مردم شهر گوشه می گیرم و بعد
یک آدم گوشه گیر دلتنگ شوم
 
یا چهره ی برفکی به خود می گیرم
یا چون خودشان هزار و یک رنگ شوم
 
تسبیح به دست و پینه بر پیشانی
یا گرگ صفت یا که خر لنگ شوم
 
یا چشم ببندم و بخوابم یک عمر
با فکر خودم همیشه در جنگ شوم
 
«تنها» بشوم گوشه ی این شهر شلوغ
با یاد پریچهر کمی منگ شوم
۹۱/۰۹/۲۱
میرزا محمد حسین حدائق

نظرات  (۱)

کاش شعر جور دیگری به پایان می رسید!
پاسخ:
مثلا چه جوری؟

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">