نقطه ی ضعف مرا با سرمه ای پر رنگ کن
غنچه ی لبهات را تا می توانی تنگ کن
دل ببر از شاعران با لهجه ی زیبای خود
لهجه ات را نازنین با شعر هم آهنگ کن
شب لباس قرمزی از جنس گل بر تن کن و
روز ها پیراهنت را آسمانی رنگ کن
با نگاهت ما جهان سومی ها دل خوشیم
با نگاهت با جهان اولی ها جنگ کن
آخرش نیرنگ تو جان مرا خواهد گرفت
خواهشا کمتر برای شاعرت نیرنگ کن
۲۲ نظر
۰۴ تیر ۹۳ ، ۰۱:۳۳