آینه

با  استقبال از شعر سرکار "خانم مهرانه جندقی"

"چه باک اگر که جهانی رها کنند مرا
به خنده زمزمه در گوش ها کنند مرا"

هزار انگ و هزاران هزار تهمت زشت
به من زنند و ز مردم جدا کنند مرا

مرا به جرم مسلمانی ام به بند کشند
و بعد مثل مریضی دعا کنند مرا

شبیه یک نخ سیگار آتشم بزنند
به دود سینه ی خود آشنا کنند مرا

نوشته اند که خو کن به درد تنهایی
نوشته اند که «تنها» صدا کنند مرا

قسم به حضرت باری غمین نخواهم شد
شبیه کوه صبورم رها کنند مرا

[محمد حسین حدائق]